νηδυπόρος

νηδυπόρος, -ον (Μ)

αυτός που βαδίζει με την κοιλιά.

[ΕΤΥΜΟΛ. < νηδύς «κοιλιά» + -πόρος (< πόρος «πέρασμα»), πρβλ. νυκτι-πόρος, οδοι-πόρος].